Μαρία Σωμαράκη

10 year challenge ή πρόκληση απολογισμού

10 year challenge ή πρόκληση απολογισμού;

Τον τελευταίο καιρό τα social media έχουν κατακλυστεί από τη φράση  #10yearchallenge και την πρόκληση που συνοδεύει. Όπου κι αν κοιτάξεις θα βρεις hashtags, φωτογραφίες και απολογισμούς δεκαετίας.

Κι εγώ νόμιζα πως με όσα άρθρα διάβασα σχετικά με τον απολογισμό της χρονιάς ( και δεν εξαιρώ το δικό μου), πως είχε κορεστεί το θέμα. Εκεί όμως ήρθαν τα social media  και το τερμάτισαν το θέμα ( για τους δικούς τους λόγους βέβαια, όχι από ενδιαφέρον για την πρόοδο και εξέλιξη μας).

Και αναρωτιέμαι ( αγαπητέ Μαρκ ) εδώ δεν θυμάμαι καλά καλά τι συνέβη πέρυσι τον Φεβρουάριο αν δεν ρίξω μια ματιά στο ημερολόγιο μου, θες να θυμάμαι την τελευταία δεκαετία; 

Έστω όμως. Δεν ήθελες έναν πραγματικό απολογισμό, τι να τον κάνεις άλλωστε;

Η πρόκληση μας καλεί να κοιτάξουμε  ούτε ένα, ούτε δυο, αλλά 10 χρόνια πίσω και ( ιδανικά ) να αναρτήσω και μια φωτογραφία μου. Πως ήμουν και πως είμαι. Κάτι σαν πριν και μετά με λίγα λόγια.

Μιας που το κάνεις, καν’ το ολοκληρωμένο σε παρακαλώ.

Σε ενδιαφέρει μόνο αν ψήλωσα, αν πάχυνα κι αν κουρεύτηκα;

Καταρχήν το πιο βασικό: ΖΩ. Αυτό και μόνο δεν είναι καθόλου δεδομένο.

Ρώτα με για παράδειγμα :

Για ποιο λόγο άλλαξε ό,τι άλλαξε;

Η φωτογραφία που ( δεν ) ανάρτησα θέλεις να δείχνει τα σημάδια του χρόνου; Να καθρεφτίζει την δέσμευση μου για πιο υγιεινό τρόπο ζωής;  

Γιατί δεν με ρωτάς ποια είναι η σχέση μου με αυτή την αλλαγή και τι συναισθήματα νιώθω σχετικά με την τελευταία δεκαετία;

Γιατί δεν με ρωτάς για τις μάχες και τα λάφυρα μου; Για τις νίκες και τις ήττες μου; Τις χαρές και τις λύπες;  (ξέρω, ξέρω, αυτά δεν μπορεί να τα μετρήσει το λογισμικό σου, όμως δεν πειράζει).

Ακόμα όμως κι αν άλλαξε αρκετά  η εμφάνιση μου και πέρασα στην 4η δεκαετία της ζωής μου, υπάρχουν και πράγματα που δεν έχουν αλλάξει καθόλου.

Να τι ΔΕΝ  έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία :

• Επιμένω να ελπίζω πως ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Όχι απλά μπορεί, επιβάλλεται μάλιστα,  καθώς έχουμε ευθύνη απέναντι στην επόμενη γενιά σε κάθε επίπεδο που μπορώ να σκεφτώ. Όχι με ευχολόγια, αλλά σπέρνοντας συνειδητά και εσκεμμένα σπόρους αγάπης, αλληλεγγύης, ταπεινότητας και γενναιοδωρίας.
• Εξακολουθεί να είναι προτεραιότητα μου να θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου έτσι ώστε να γίνουν  ευτυχισμένοι, υπεύθυνοι και σκεπτόμενοι ενήλικες . Αν ακόμα σε ενδιαφέρει σε 10 χρόνια από σήμερα να ξέρεις πως και τα τρία μου παιδιά θα είναι ενήλικα, οπότε θα μπορούμε να το συζητήσουμε το θέμα.
• Έχει παραμείνει ίδια η επιθυμία μου να είμαι “ καλή οικονόμος των ταλάντων μου” σε υλικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο.
• Πιστεύω ακόμα πως κάθε αλλαγή  που επιθυμώ ξεκινά από μέσα μου.

 

Χαίρομαι για όσα φοβόμουν πριν 10 χρόνια και δεν συνέβησαν, για όσα απρόσμενα συνάντησα και βρήκα τη δύναμη να ξεπεράσω και για όσα τόλμησα και με βοήθησαν να δω πέρα από τον τότε ορίζοντα μου.

Λυπάμαι για τις στιγμές που έφυγαν και δεν τις χάρηκα ή δεν τις αντιλήφθηκα καν.

Πεισμώνω με τις ευκαιρίες που έχασα.

Νιώθω μια γλυκιά ανυπομονησία για όλα τα βιβλία που πρόκειται να διαβάσω ( η λίστα μου είναι μεγάλη),για όλα τα κείμενα που θα γράψω,  για όλους τους ανθρώπους που πρόκειται να γνωρίσω αλλά και για όλους θα έχω τη χαρά να υπηρετήσω μέσα από τη δουλειά μου.

Ο πραγματικός χρόνος που ζήσαμε

Τέλος δεν σου κρύβω ότι θυμήθηκα μια ιστορία του Μπουκάι που ονομάζεται “ Ο ερευνητής” ( από το βιβλίο του Ιστορίες να σκεφτείς). Η ιστορία μιλάει για έναν τόπο όπου μετρούν τον μοναδικό και πραγματικό χρόνο που έχουν ζήσει οι κάτοικοι, αθροίζοντας τις στιγμές που απόλαυσε ο κάθε  άνθρωπος.

Αυτή την ιστορία για μένα αποτελεί μια διαρκή πρόσκληση να ζω συνειδητά στο παρόν, χωρίς αναπολήσεις του παρελθόντος και ονειροπολήσεις στο μέλλον. Είναι μια διαρκής υπενθύμιση να απολαμβάνω την κάθε μου μέρα ώστε να ζω την καθημερινότητα μου με νόημα. Αυτό κι αν είναι πρόκληση!

 

Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον ο αγαπητός Μαρκ δεν είχε σκοπό να προκαλέσει τέτοιες σκέψεις και καταλαβαίνω ότι στο κάτω κάτω, ένα παιχνίδι ήταν κι αυτό.  

Αν σου άρεσε αυτό που διάβασες, τότε θα σου αρέσει  μάλλον και το newsletter μου. Στο κάτω της σελίδας μπορείς να συμπληρώσεις το email  σου για να το λαμβάνεις.

 

Μαρία