Λίγες σκέψεις για τους στόχους…
Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στο www.epaggelmagynaika.gr τον Ιανουάριο του 2018
Άλλοτε τον Ιανουάριο ως αρχή της ημερολογιακής χρονιάς και άλλοτε το Σεπτέμβρη ως αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς βρίσκομαι σε συζήτηση για νέες αποφάσεις, νέες επιθυμίες και νέους στόχους. Όμως πριν πάρουμε φόρα να τρέξουμε προς όλα αυτά τα καινούρια ( φόρα που συνήθως δεν διαρκεί πολύ) ας αναλογιστούμε, τι θέλουμε να πετύχουμε με αυτό; Για ποιο λόγο επιθυμούμε κάτι νέο; Πως θέλουμε να νιώσουμε;
Τι συναίσθημα είναι αυτό που περιμένουμε να νιώσουμε όταν φτάσουμε στον στόχο μας; Είναι ικανοποίηση; Υπερηφάνεια; Επιτυχία; Δύναμη; Σύνδεση; Χαρά; Απόλαυση; Ασφάλεια; Ειρήνη; Άνεση; Την αίσθηση του ανήκειν; Την αίσθηση ότι είμαι χρήσιμη; Ότι έχει νόημα η ζωή μου; Ποιο συναίσθημα αναζητάμε με τόση λαχτάρα που είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το τίμημα ( γιατί υπάρχει κάποιο τίμημα ) για να το πετύχουμε;
Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό γιατί βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, δεν απευθύνομαι σε < κάποιους άλλους>. Είμαι κι εγώ μέσα. Και μου αρέσει να βάζω στόχους, να κάνω πλάνα και σχεδιαγράμματα με βήματα, εναλλακτικές λύσεις και προσδοκώμενα αποτελέσματα. Και απολαμβάνω μάλιστα όλα τα στάδια, από τον σχεδιασμό μέχρι και την καταγραφή της πορείας και την υλοποίηση και επίτευξη του στόχου. Ακόμα κι αν δεν πάνε τα πράγματα όπως τα υπολόγιζα και την πρώτη φορά αποφύγω τον στόχο μου, φροντίζω να μάθω κάτι χρήσιμο από την εμπειρία αυτή.
Όμως έχω παρατηρήσει ότι κάποιες φορές οι ρόλοι αντιστρέφονται. Αντί να “τρέχω” εγώ το στόχο, με “τρέχει” αυτός. Σαν να αυτονομείται από ένα σημείο, σαν να ζωντανεύει μέσα από την προσπάθεια μου και να ζητάει από μένα περισσότερο χρόνο, ενέργεια και προσοχή. Και τότε είναι που αρχίζω να αναρωτιέμαι.
Εγώ θέλω να πετύχω τον στόχο μου ή εκείνος περιμένει εμένα να τον υλοποιήσω; Ποιος διάλεξε ποιόν;
Photo by Alina Stiba on Unsplash
