Ανθοϊάματα, πόσο μαγικά είναι;

Ανθοϊάματα και χαρακτήρας

Ή ποιος θα λύσει τα προβλήματα μου;

Μια συχνή ερώτηση που δέχομαι σχετικά με τα Ανθοϊάματα είναι

“ Θα αλλάξουν τον χαρακτήρα μου; “

Ο “χαμηλών τόνων” διστάζει να ορθώσει το ανάστημα του, να διεκδικήσει το δίκιο του, να μιλήσει για κάτι που τον ενοχλεί, ενώ ενδεχομένως να τον απασχολεί υπερβολικά η “εικόνα του ήσυχου παιδιού”.

Ο “δυναμικός” φοβάται πως θα χάσει τον έλεγχο ή θα μπει στο περιθώριο, έχει ξεχάσει πως η ζωή χρειάζεται ευελιξία ανάμεσα στην δράση και ησυχία.

Ο “έξω καρδιά” αναρωτιέται αν θα γίνει νωθρός, ενώ μπορεί να είναι στο επίκεντρο για τους λάθος λόγους, να αναζητάει προσοχή, αποδοχή για να καλύψει κάποια βαθιά ριζωμένη ανασφάλεια.

Ο “απογοητευμένος” θεωρεί πως κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τον βοηθήσει, ίσως έχει παγιδευτεί στην ίδια του την απογοήτευση.

Ο “εγκλωβισμένος” σε νοοτροπία παιδιού, που δεν έχει μάθει ακόμα να αναλαμβάνει ευθύνες ή αποφεύγει τις συνέπειες των επιλογών του θεωρεί πως οι άλλοι φταίνε άρα εκείνοι πρέπει να αλλάξουν στάση απέναντι του.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, εάν ο άνθρωπος είναι είτε βολεμένος είτε ακόμα ανέτοιμος ν’ αλλάξει θα βρει επιχειρήματα και τρόπους να αποφύγει κάθε βοηθητικό μέσο προς την αλλαγή.

Μέχρι να βρεθεί στην άκρη του γκρεμού όπου θα αναγκαστεί να αλλάξει.

Επίκτητα ή έμφυτα χαρακτηριστικά;

Όλα τα παραπάνω παραδείγματα χαρακτηριστικών και πολλά ακόμα που τα έχουμε συνυφασμένα με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μας είναι στην πραγματικότητα επίκτητες συμπεριφορές και μοτίβα που κάποτε μας ήταν χρήσιμα ως στρατηγική επιβίωσης ή μηχανισμός άμυνας, αλλά τώρα αποτελούν εμπόδιο στην ευημερία και εξέλιξη μας.

Ο κατάλληλος ατομικός συνδυασμός ανθοϊαμάτων μας βοηθάει στην αυτογνωσία, δηλαδή στην διαλογή, αξιολόγηση και επανασύνδεση με το κέντρο μας, τις αξίες και τους στόχους μας, με τα ψυχικά αποθέματα και τις συναισθηματικές δεξιότητες που χρειαζόμαστε. Συμβάλουν με λίγα λόγια στην εσωτερική ανασυγκρότηση και επούλωση παλιών καταστάσεων και την καλλιέργεια έμφυτων αλλά θαμμένων και ανεξερεύνητων ικανοτήτων μας.

Μας οδηγούν στον κρυμμένο θησαυρό μας ώστε να τον ανακαλύψουμε και να τον αναδείξουμε με παρρησία.

Έτσι ανοίγει ο δρόμος ώστε να κινηθούμε προς την ζωή που επιθυμούμε, αυτήν που μας αξίζει, όπου επικρατεί ασφάλεια, αυθεντικότητα και ελευθερία.

Τα Ανθοϊάματα δρώντας σε ενεργειακό επίπεδο φτάνουν σε σημείο όπου οι λέξεις δεν πάνε.

Διάβασε περισσότερα για την χρήση τους στην καθημερινότητα εδώ. 

Μας βοηθούν να ισορροπήσει η αρσενική με την θηλυκή ενέργεια μέσα μας.

Να ισορροπήσουμε όρια και κατανόηση.

Να επουλώσουμε το παλιό και να ετοιμάσουμε το Νέο.

Μας συνδέουν με την εσωτερική φωνή μας ώστε να μην χρειάζομαι αλλά και να μην επηρεάζομαι από τις γνώμες ή την αποδοχή ή έγκριση των άλλων.

Τι να μου κάνουν τα Ανθοϊάματα, εδώ έχω σοβαρά προβλήματα

Ναι είναι αλήθεια, δεν θα λύσουν τα Ανθοϊάματα τα προβλήματα σου, εσύ θα τα λύσεις.

Όμως πόσο καλές αποφάσεις μπορείς να πάρεις όταν επικρατεί η συναισθηματική θολούρα; Όταν δεν έχεις διάυγεια; Όταν τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα και η λογική δεν αρκεί;

Σε όλο αυτή την ατμόσφαιρα πόσο εύκολο είναι να δεις όλες τις καλές επιλογές που έχεις και να κάνεις μια αντικειμενική αξιολόγηση;

Δεν θα ήταν ωραίο πρώτα να αποκτήσεις μια ξεκάθαρη εικόνα του όποιου προβλήματος με ψυχραιμία;

Να μην σε παρασύρει το εσωτερικό χάος και ο αναβρασμός;

Να τοποθετήσεις σωστά τα βήματα που απαιτεί η λύση μετρώντας τις δυνάμεις σου;

Να εστιάσεις στο σωστό σημείο με υπομονή και επιμονή;

Να μην κουβαλάς περιττό βάρος και να ρίχνεις κάθε μέρα φως στο τι μπορείς να κάνεις ΣΗΜΕΡΑ;

Κι αν όλα αυτά σου μοιάζουν υπερβολή:

ΟΧΙ – δεν είναι τα Ανθοϊάματα το μαγικό φίλτρο

ΕΜΕΙΣ είμαστε μαγικά πλάσματα.

Όντα θαυμαστά, πλασμένα από έναν σοφό, στοργικό συμπαντικό Νου. Έχουμε μέσα μας ανεξερεύνητους θησαυρούς, μπαζωμένους με πόνο.

Πολλοί από εμάς δεν είχαμε χρόνο ν’ ασχοληθούμε καν με το να καλλιεργήσουμε και να αναδείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό επειδή η επιβίωση ήταν προτεραιότητα και όχι η ανάπτυξη.

Μάθαμε οτι “σημασία δεν έχει πως νιώθω εγώ, αλλά τι πιστέυουν οι άλλοι”. Εκτοπίστηκε κάθε έννοια αυθεντικού εαυτού και ενθρονίστηκε ο εκάστοτε “άλλος”.

Μάθαμε να φυλαγόμαστε.

Μάθαμε να φοβόμαστε.

Μάθαμε να σφίγγουμε τα δόντια και να τα βγάζουμε πέρα μόνοι/ μόνες μας.

Μάθαμε να μην ελπίζουμε στην λογική του “δεν ελπίζω για να μην απογοητευτώ”.

Εντυπώθηκε μέσα μας “αυτό είναι, ξέχνα όλα τ’ άλλα”, “έτσι είναι η ζωή, παρ’ το απόφαση”, “σκάσε και κολύμπα” στερώντας μας δια παντός την ελπίδα αλλά και την αναζήτηση της αλλαγής.

Το χειρότερο είναι ότι συμπεράναμε ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρξει κάτι καλύτερο για μας.

Αυτό που παραλείψαν να μας πούνε, και είναι απαραίτητο να το θυμίζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας είναι πως :

Δεν έχει σημασία από πού ξεκινάς, αλλά πού επιλέγεις να πας και πως το μέλλον είναι στα χέρια μας.

Φωτογραφία από Elizaveta Dushechkina: https://www.pexels.com/el-gr/photo/3727149/

Φωτογραφία από Pixabay: https://www.pexels.com/el-gr/photo/206563/