Μοναξιά μου όλα
Η μοναξιά και η μοναχικότητα είναι δύο έννοιες που συχνά συγχέονται, αλλά έχουν διαφορετικές εννοιολογικές βάσεις και συναισθηματικές επιπτώσεις. Και τα δυο με τον τρόπο τους είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας.
Η μοναχικότητα είναι μια συνειδητή επιλογή, μια κατάσταση που έχω επιλέξει έτσι ώστε να βρίσκομαι μόνο με τον εαυτό μου με σκοπό να βρω ησυχία, ηρεμία, να αναλογιστώ ένα ζήτημα που με απασχολεί, να εξερευνήσω τα συναισθήματα και να συνδεθώ με τον εαυτό μου. Ίσως ακόμα να είναι και πηγή έμπνευσης καθώς πολλοί καλλιτέχνες, συγγραφείς και μουσικοί απομονώνονται κατά καιρούς για να δημιουργήσουν ανενόχλητοι από εξωτερικούς περισπασμούς.
Η μοναξιά από την άλλη είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση όπου επικρατούν η αίσθηση της απομόνωσης και η έλλειψη σύνδεσης ή υποστήριξης. Ίσως και να συνυπάρχουν συναισθήματα θλίψης, απελπισίας ή άγχος. Προκαλεί αγωνία ή ακόμα και την αίσθηση τις “τιμωρίας” και μπορεί να είναι εξουθενωτική.
Η πιο επώδυνη μορφή μοναξιάς είναι αυτή που νιώθει κανείς ενώ βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο
Στην ίδια του την οικογένεια.
Η μοναχικότητα την κατάλληλη περίοδο και με την κατάλληλη νοοτροπία μπορεί να είναι μια πολύ δημιουργική και αναζωογονητική εμπειρία.
Η μοναξιά μπορεί να γίνει ένας οδοδείκτης να μας αποκαλύψει που βρισκόμαστε και τι θέλουμε να αλλάξουμε. Φανερώνοντας μας το κενό, μάς δίνει ενδείξεις ποια ανάγκη μας μένει ακάλυπτη. Αν είναι συχνή ή βαθιά, καλό θα ήταν να ζητήσεις την συμβουλή ή συμβολή ενός/μιας ειδικού.
Η εσωτερική ατμόσφαιρα
Η διαφορά μεταξύ μοναξιάς και μοναχικότητας δεν εξαρτάται μόνο από το αν είσαι μόνη, αλλά και από το πώς αντιδράς σε αυτή την κατάσταση. Η συναισθηματική ατμόσφαιρα και ο τόνος του εσωτερικού διαλόγου είναι αυτά που καθορίζουν τι είναι αναζωογονητικό, χρήσιμο ή και απαραίτητο ή αν είναι επώδυνο και αυτοτιμωρητικό. Αν ο εσωτερικός σου διάλογος είναι αρνητικός, ακόμα και η επιλογή της μοναχικότητας μπορεί να μετατραπεί σε μια εμπειρία μοναξιάς. Ωστόσο, με τη σωστή προσέγγιση, μπορείς να μεταμορφώσεις αυτή την εμπειρία σε μια ευκαιρία για αυτογνωσία και προσωπική ανάπτυξη.
Η παρουσία ενός επικριτικού ή αρνητικού εσωτερικού διαλόγου μπορεί να μετατρέψει την μοναχικότητα σε μοναξιά και να εντείνει συναισθήματα απομόνωσης, αποτυχίας, απογοήτευσης και θλίψης.
Με ρωτάς γιατί χάνομαι, ένα ποίημα για την μοναξιά και την μοναχικότητα
Σε αυτές τις περιπτώσεις η γραφή μπορεί να είναι εξαιρετικά βοηθητική ώστε να εξωτερικεύσεις τον αρνητικό εσωτερικό διάλογο, να δεις τα πράγματα από μια νέα οπτική, πιο ξεκάθαρα.
Επίσης βοηθητικό μπορεί να είναι να μιλήσεις με έναν υποστηρικτικό φίλο ή έναν μέντορα.
Αν νιώθεις ότι η αυτοκριτική σου είναι πολύ έντονη, μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Η ικανότητα να αναζητούμε και να λαμβάνουμε βοήθεια πριν φτάσουμε στα όρια μας είναι σημάδι δύναμης και ψυχικής υγείας. Ευτυχώς έχουν περάσει οι εποχές όπου το να παραδεχτεί κάποιος πως έχει εντοπίσει έναν “κόμπο” και χρειάζεται βοήθεια να τον ξεμπλέξει, μεταφράζεται ως αδυναμία.
Έχουμε αρκετές απαιτήσεις και επίκριση από έξω, ας είμαστε προς τα μέσα τουλάχιστον πιο υποστηρικτικοί. Η αυτοσυμπόνια και η υποστήριξη από άλλους σε αυτή τη φάση μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά.
Ο ρόλος των παλιών εμπειριών
Εμπειρίες παραμέλησης ή εγκατάλειψης στο παρελθόν επηρεάζουν βαθιά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και διαχειριζόμαστε την μοναξιά και την μοναχικότητα.
Όταν κάποιος έχει βιώσει παραμέληση ή εγκατάλειψη στην παιδική του ηλικία αυτό έχει δημιουργήσει μια μεγάλη ανάγκη για αυτοπροστασία. Το άτομο έχει μάθει να βασίζεται αποκλειστικά στον εαυτό του, καθώς δεν είχε την απαραίτητη υποστήριξη από τους γύρω του σε κρίσιμα στάδια ανάπτυξης. Αυτό είναι το μοτίβο που έμαθε και αυτό αναπαράγει. Έχει επίσης μάθει να αποφεύγει στενές σχέσεις ή κοινωνικές συναναστροφές από φόβο πως θα βιώσει ξανά την εγκατάλειψη. Η αποφυγή είναι δηλαδή ένας προστατευτικός μηχανισμός επιβίωσης που επιστράτευσε ο εαυτός για να επιβιώσει το άτομο στις αντίξοες συνθήκες.
Το χειρότερο όμως αποτύπωμα κατά τη γνώμη μου είναι πως έχει δημιουργηθεί μια βαθιά πεποίθηση πως δεν αξίζει αγάπη, θετική προσοχή ή συντροφιά. Δεν έχει την αίσθηση του ανήκειν. Πιστεύει πως κανείς δεν θα τον καταλάβει.
Και όλα αυτά, δυστυχώς, τα θεωρεί δεδομένα και φυσιολογικά !
Πώς να το διαχειριστείς
Αν ταυτίζεσαι με αυτή την περιγραφή, υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπίσεις αυτές τις δυσκολίες και να βρεις μια πιο υγιή ισορροπία:
Αναγνώρισε το βίωμα σου ως τραύμα
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις ότι η παραμέληση ή η εγκατάλειψη που βίωσες έχει επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου και τις σχέσεις σου. Αυτό είναι ένα γεγονός. Δεν μειώνει την αξία ή την δύναμη σου να αντεπεξέρχεσαι σε δυσκολίες.
Ψάξε για υποστήριξη
Η συμβουλευτική, η ψυχοθεραπεία ή όποια άλλη μέθοδος υποστήριξης μπορεί να σε βοηθήσει να επεξεργαστείς το τραύμα και να μάθεις νέους τρόπους να σχετίζεσαι με τον εαυτό σου και τους άλλους. Ίσως να μην μπορείς να φανταστείς τι θα μπορούσε να αλλάξει τώρα πια, μιας και τα βιώματα ανήκουν στο παρελθόν όμως ο πόνος δεν έχει αίσθηση χρόνου, δεν καταλαβαίνει από χρονολογίες και αριθμούς. Καλό είναι να φροντίζουμε και τα παλιά μαζί με τα νέα ώστε να μην κακοφορμίζουν να μην μολύνουν και άλλους τομείς της ζωής μας.
Δημιούργησε μικρές και ασφαλής συνδέσεις
Ξεκίνα με μικρά βήματα για να δημιουργήσεις συνδέσεις με άλλους. Μπορεί να είναι μια συζήτηση με έναν φίλο ή η συμμετοχή σε μια ομάδα με κοινά ενδιαφέροντα.
Εξάσκησε την αυτοφροντίδα
Μάθε να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου με κατανόηση και επιείκεια. Η αυτοσυμπόνια μπορεί να βοηθήσει να μειώσεις την αυτοκριτική και να δημιουργήσεις μια πιο θετική σχέση με τον εαυτό σου. Θα είναι σαν να μαθαίνεις μια νέα γλώσσα και με την εξάσκηση και την πάροδο του χρόνου θα βελτιώνεσαι και θα νιώθεις τις θετικές επιπτώσεις της αυτοσυμπόνοιας.
Σύνδεσε την μοναχικότητα με ένα νόημα
Αν η μοναχικότητα είναι μια επιλογή, προσπάθησε να τη χρησιμοποιήσεις ως ευκαιρία για αυτογνωσία και ανάπτυξη. Μπορείς να εξερευνήσεις τα ενδιαφέροντα σου, να γράψεις ή να ασχοληθείς με δημιουργικές δραστηριότητες.
Το τραύμα της παραμέλησης ή της εγκατάλειψης μπορεί να κάνει τη μοναξιά και τη μοναχικότητα πολύ πιο περίπλοκες και επώδυνες. Ωστόσο, με την κατάλληλη υποστήριξη και προσπάθεια, είναι δυνατόν να επαναπροσδιορίσεις πώς βιώνεις αυτές τις καταστάσεις και να βρεις μια πιο υγιή ισορροπία. Η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά είναι και μια ευκαιρία για εξιλέωση και αναγέννηση.
Αν νιώθεις ότι το τραύμα σου επηρεάζει βαθιά τη ζωή σου, μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από έναν ειδικό.
Η υποστήριξη είναι κρίσιμη για να βιώσεις ανακούφιση, να βρεις την εσωτερική γαλήνη και να δημιουργήσεις νέες, υγιείς συνδέσεις και μια γεμάτη ζωή.
Διάβασε επίσης : Προσδοκίες και ρεαλισμός
Διάβασε επίσης : 20 ερωτήσεις για τα Ανθοϊάματα
Φωτογραφία από Andrew Neel: https://www.pexels.com/el-gr/photo/2682462/
Φωτογραφία από Tomas Anunziata: https://www.pexels.com/el-gr/photo/412024/
