Εσύ, ψηφίζεις εσένα;
Εσύ; Ψηφίζεις εσένα;
Μπορείς να ακούσεις το άρθρο πατώντας το παρακάτω πεδίο.
Η ερώτηση μου δεν αφορά την πολιτική…
Ούτε εννοώ την εκλογή σου στο δημοτικό συμβούλιο ή κάποιο άλλο δημόσιο αξίωμα.
Εννοώ την εκλογή σου ως κεντρικό πρόσωπο στη ζωή σου.
Ως μοναδική αρμόδια για τα θέματα που σε αφορούν.
Εσύ σε στηρίζεις;
Η μήπως περιμένεις από εξωτερικές πηγές να έρθει στήριξη, κατανόηση και βοήθεια;
Από που, μάλλον από ποιον περιμένεις κατανόηση όταν έχεις κάποια δυσκολία;
Υποστήριξη όταν έχεις κάποιο δίλημμα;
Λύσεις όταν νιώθεις πως βρίσκεσαι σε αδιέξοδο;
Είναι πολύ ωραίο να έχεις άτομα γύρω σου που σε κινητοποιούν και σε στηρίζουν αλλά στην τελική, αρμόδια και μάλιστα υπεύθυνη για τους στόχους, τα όνειρα και την πορεία σου, είσαι μονάχα εσύ.
Αυτό μπορεί να μοιάζει τρομακτικό αλλά ταυτόχρονα είναι και λυτρωτικό.
Τρομακτικό επειδή εσύ έχεις πια την ευθύνη, δεν μπορείς να κατηγορείς κάποιον άλλον για λάθη και παραλείψεις.
Λυτρωτικό επειδή σε ελευθερώνει από τις ( ανεκπλήρωτες ) προσδοκίες και σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, να ενεργοποιήσεις ικανότητες και ιδέες που δεν είχες ακόμα ανακαλύψει, να δυναμώσεις, να μάθεις από τα λάθη σου.
Τι περιμένεις;
Μήπως περιμένεις ακόμα κάποιος άλλος να αναλάβει πρωτοβουλίες για όσα σου είναι σημαντικά;
Μήπως περιμένεις κάποιος άλλος να επιλέξει εσένα ή για σένα;
Να σου πει “ είμαι μαζί σου, προχώρα, σε στηρίζω;”
Ποιος άλλος θα το πει αν όχι εσύ;
Ποιος άλλος θα σου πει:
Είσαι αρκετή, είσαι μοναδική, δεν χρειάζεται να συγκρίνεσαι.
Πάψε ν΄ αγωνιάς, τα καταφέρνεις πολύ καλά.
Κάνε ένα διάλειμμα, το αξίζεις.
Ξέρω πως κάνεις ότι καλύτερο μπορείς.
Εσύ ψηφίζεις εσένα; Η είναι το βλέμμα σου στραμμένο αλλού; Μήπως στηρίζεις την ελπίδα σου σε άλλα άτομα; Μήπως οι προσδοκίες σου έχουν να κάνουν περισσότερο με τις πράξεις και τη συμπεριφορά κάποιων άλλων, παρά τις δικές σου;
Ποιον ψηφίζεις τελικά για να είναι υπεύθυνος για τη ζωή σου;
Υποψήφια και ψηφοφόρος μαζί
Το παράδοξο είναι πως σε αυτή την διαδικασία είσαι και υποψήφιος και ψηφοφόρος μαζί.
Τι απαντάς λοιπόν σ’ αυτή τη φωνούλα ( του ψηφοφόρου ) που σου λέει τις πιο άσχετες στιγμές
Δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου.
Άλλα μου είχες πει…
Με απογοήτευσες.
Κουράστηκα.
Τα πράγματα δεν πάνε όπως επιθυμώ.
Καταπιέζομαι.
Νιώθω ελλιπής.
Της δίνεις την ίδια σημασία όσο στις άλλες φωνές που φωνάζουν;
Η μήπως…
Απαντάς με υποσχέσεις τύπου “θα… θα… θα…”;
Φροντίζεις να βρεις τρόπο να λυθούν τα όποια ζητήματα σε απασχολούν;
Αναλαμβάνεις την ευθύνη που σου αναλογεί;
Κάνεις τις κατάλληλες ενέργειες, ακόμα κι αν έχει κόστος ή ρίχνεις το φταίξιμο στους περιβόητους άλλους;
Ευτυχώς δεν μας δίνεται μόνο κάθε 4 χρόνια το δικαίωμα ΑΥΤΗΣ της ψήφου.
Ευτυχώς κάθε μέρα στήνεται μέσα μας αυτή η συγκεκριμένη “κάλπη”.
Ισορροπία
Φυσικά είμαστε κοινωνικά όντα, ζούμε σε μια κοινωνία και δεν είμαστε απλά ένα σύνολο μονάδων. Η πρόθεση μου δεν είναι να υποστηρίξω την απομάκρυνση ή την υπερβολική ανεξαρτησία ή την αδιαφορία απέναντι στους γύρω μας, αλλά να δώσω έμφαση στο εσωτερικό κομμάτι που συχνά είναι παραμελημένο.
Βλέπουμε και αναζητάμε τι οι άλλοι θα έπρεπε ή μπορούν να κάνουν για μας και αγνοούμε πως αυτά που ζητάμε από τους άλλους τα έχουμε όντως ανάγκη, μόνο που χρειάζεται να τα δώσουμε πρώτα εμείς στον εαυτό μας.
Τι κρίμα να θεωρούμε απαραίτητη προϋπόθεση την στήριξη ή συγκατάθεση των γύρω μας για να κινητοποιηθούμε για όσα μας είναι σημαντικά και να μην φτάνει η δική μας επιθυμία και λαχτάρα για αλλαγή.
Τελικά, εσύ σήμερα θα ψηφίσεις εσένα;
Credits
Photo by bruce mars from Pexels
Photo by Element5 Digital on Unsplash
